Na pierwszy rzut oka Sieć może nie wydawać się filmem politycznym – nie ma tu prezydentów ani senatorów, a akcja rozgrywa się w studiach wielkiej stacji telewizyjnej. Szybko jednak okazuje się, że wszystko jest polityczne – w tym gniew. Kiedy zwolniony z pracy prezenter Howard Beale (Peter Finch) ogłasza na antenie zamiar popełnienia samobójstwa, bezlitosna szefowa programu (Faye Dunaway) postanawia zrobić z tego hit ramówki. „Zwykły, gniewny człowiek” pomstujący na świat staje się głosem wszystkich Amerykanów, którzy „są wściekli jak diabli i nie zamierzają już znosić tego dłużej”. Oto obraz paranoicznej, depresyjnej Ameryki lat 70., wyczerpanej wojną w Wietnamie i aferą Watergate, oraz prorocza satyra na przemysł telewizyjny, który nawet z autentycznego, populistycznego gniewu jest w stanie zrobić produkt. Film zdobył m.in. trzy Oscary w kategoriach aktorskich oraz za scenariusz – jeden z dziesięciu najlepszych w historii według Związku Zawodowego Scenarzystów.
Reżyser początkowo związany z teatrem, karierę filmową zaczął adaptacją sztuki – słynnymi Dwunastoma gniewnymi ludźmi, których dziś uważa się za jeden z najlepszych dramatów sądowych w historii kina. Choć skupiał się na problemach społecznych i dramatach psychologicznych, przeważnie w nowojorskiej scenerii, to mniej lub bardziej wprost poruszał też tematy polityczne, jak w zimnowojennej Czerwonej linii czy Sieci, która pokazuje bezlitosne i nieludzkie oblicze wielkich korporacji.
1957 Dwunastu gniewnych ludzi / 12 Angry Men
1964 Czerwona linia / Fail Safe
1973 Serpico
1975 Pieskie popołudnie / Dog Day Afternoon
1976 Sieć / Network