Lepiej później niż wcale

#WeAllDieAlone – głosi napis na pustym kubeczku po jogurcie jagodowym stojącym na szpitalnej tacy. Louise ma 28 lat, rok temu rozstała się z chłopakiem, o którym nie może zapomnieć, a jej matka cierpi na pogłębiającą się demencję. Bohaterka czuje się jednocześnie zbyt młoda, by umrzeć, a zbyt stara, by żyć. Po wypadku, w którym poważnie uszkodziła sobie biodro, lekarz nie omieszka przypomnieć jej, że to zazwyczaj przypadłość osób w podeszłym wieku. Louise trafia do szpitala i na zajęcia rehabilitacyjne, gdzie spotyka wyłącznie starsze kobiety, w tym Antoninę. W rolę niemówiącej po angielsku, zgorzkniałej Polki, księżniczki z Greenpointu, wciela się brawurowo Małgorzata Zajączkowska. Nieoczywista relacja między pozornie całkiem różnymi bohaterkami pozwala im stopniowo stanąć na nogi – w sensie fizycznym i emocjonalnym – i pogodzić się z własnym wiekiem. Lepiej później niż wcale to ciepła i pełna autoironii komedia, ciekawie grająca z konwencją coming-of-age. Opowiada o alternatywnych sposobach doświadczania upływu czasu, własnego ciała i kobiecości, ale też porozumiewania się i budowania relacji z innymi i z samą sobą.