Młody, przebojowy producent Griffin Mill, zatrudniony w jednej z hollywoodzkich wytwórni filmowych, wpada w tarapaty. Na horyzoncie czają się zmiany personalne, studia wykupują Japończycy, wszyscy chcą kręcić tylko remaki, sequele i spin-offy, a w dodatku szantażuje go zraniony brakiem zainteresowania scenarzysta. Gdy Griffin zabija go, a wśród prywatnej korespondencji pojawia się anonim od przypadkowego świadka zbrodni, sytuacja bohatera coraz bardziej zaczyna przypominać kręcony przez niego film. Pytanie tylko – czy czeka go happy end? Gracz okazał się wielkim powrotem Altmana do Hollywood, bo choć reżyser przez całe lata 80. kręcił filmy, a niektóre z nich to prawdziwe arcydzieła, to dopiero satyra na kino hollywoodzkie przyniosła mu triumf artystyczny i komercyjny. Altman do epizodycznych ról zatrudnił całą plejadę hollywoodzkich aktorów (z Julią Roberts i Bruce'em Willisem na czele). Wyśmiał oderwanych od rzeczywistości, półboskich producentów filmowych, ale zakpił też z kinofilów i zwolenników kina artystycznego. Zrobił to z czułością i poczuciem żalu, bo dawne Hollywood, ze wszystkimi swoimi wadami i dziwactwami, stało się kwintesencją Ameryki i jej wizerunkowym atutem.
BAFTA 1993 - najlepszy scenariusz adaptowany, najlepsza reżyseria; MFF w Cannes 1992 - najlepszy reżyser, aktor; Film Independent Spirit Awards 1993 - najlepszy film
(1925-2006) Wybitny reżyser, scenarzysta i producent amerykański. Twórca kilkudziesięciu filmów kinowych i telewizyjnych. Przełomem w jego karierze okazała się antywojenna satyra MASH, w której zaprezentował autorski styl portretowania zbiorowości: opierał się on na wielowątkowej narracji oraz nowatorskim montażu obrazu i dźwięku. W swojej twórczości z ironią pokazywał, jak tradycyjne role społeczne, środowiskowe konwenanse i mity kulturowe warunkują postawy ludzi.
1970 MASH
1975 Nashville
1977 Trzy kobiety / 3 Women
1992 Gracz / The Player
1993 Na skróty / Short Cuts
2001 Gosford Park