Przeklęci

Nadchodzi zima 1862 roku. Wojna secesyjna trwa już niemal dwa lata. Dowództwo Armii Unii wysyła oddział ochotników na zachodnie rubieże kraju w celu rozpoznania i patrolowania tamtejszych terenów. Grupa jankeskich żołnierzy, niczym pół wieku wcześniej Meriwether Lewis i William Clark, przemierza dziewicze ziemie, na których dopiero co wybuchła gorączka złota. Podczas wyprawy mężczyźni zmagają się z licznymi trudnościami – z siarczystym mrozem na czele – a jednocześnie starają się zrozumieć sens własnych działań. Reżyser Roberto Minervini przenosi akcję z amerykańskiego Południa, na którym dotąd koncentrował się w swoich dokumentach, i umieszcza grupę mężczyzn pośrodku ówczesnego Terytorium Dakoty. Jego bohaterowie – często najemnicy, którzy nie wiedzą nawet, o jaką stawkę toczy się bratobójcza batalia – większość czasu spędzają na rozmowach przy ognisku, chwytanych na tle majestatycznych krajobrazów, rozprawiając głównie o miłości do kraju i Boga. Ich wróg – także w imponująco zrealizowanej sekwencji wymiany ognia – pozostaje niewidzialny. Dostrzegalne jest natomiast piętno, jakie na żołdakach odciska konflikt zbrojny.